Als gevolg van de cultuurhype in de jaren tachtig van de vorige eeuw, probeerde het management van organisaties betekenis te geven aan het begrip cultuur. Het begrip werd steeds vaker gezien als de oorzaak van een probleem, en niet als een te beheersen variabele bij het verbeteren van de kwaliteit van beheersing van de organisatie. Maar hoe kan een auditor vaststellen dat een probleem een ‘culturele’ invalshoek heeft, als het management geen richtinggevende uitspraken heeft gedaan over de uitgangspunten die daarover binnen de organisatie moeten gelden?