Stelselwijzigingen worden veelal door het management gemotiveerd met de mededeling dat hierdoor een verbetering van het inzichtvereiste wordt gerealiseerd. Slechts weinig onderzoek is verricht naar het feit dat stelselwijzigingen gebruikt kunnen worden voor jaarrekeningbeleid. De vraag is: zijn aandeelhouders gebaat bij een dergelijk beleid en zien zij toe op opportunistisch gedrag van managers? In deze empirische studie voor Nederland tonen de auteurs aan dat de kans op agressieve accounting (stelselwijzigingen met een gunstig effect op het resultaat c.q. de solvabiliteit) wordt verminderd door middel van intern toezicht van de Raad van Commissarissen en door middel van extern toezicht van institutionele beleggers. Daarnaast vinden zij empirisch bewijs dat de kans op stelselwijzigingen met een gunstig effect op resultaat c.q. solvabiliteit wordt verminderd, indien het aandelenbezit van het management toeneemt. Dit duidt op een bevestiging van de zogenaamde alignment hypothese, waarbij er overeenstemming bestaat tussen de belangen van aandeelhouders en management.