Regelmatig verschijnen in de media berichten over inbreuken op de integriteit, zowel bij de overheid als in het bedrijfsleven. De affaires in de bouwsector, in het hoger onderwijs en bij Ahold en Shell zijn overbekend. De ophef daarover is mede zo groot omdat er geen sprake lijkt te zijn van incidenten (de spreekwoordelijke ‘rotte appels’), maar van een patroon van schendingen van de integriteit binnen organisaties (‘rotte manden’). Het is dan een cultuurprobleem van de organisatie of zelfs van een sector geworden. Hoewel de risico’s van imagoschade bij schendingen groot zijn, lijkt het voor management moeilijk om integriteit in de greep te krijgen. Dit artikel schetst enkele achtergronden van de problematiek en geeft een beeld van de mogelijkheden om integriteit te managen. Achtereenvolgens komen aan de orde: het begrip integriteit, vormen van integriteitsschendingen, de aandacht voor integriteit bij het Rijk, de rol van de Algemene Rekenkamer en ‘last but not least’ de hoofdlijnen van integriteitsmanagement.