Er lijkt zich momenteel een belangrijk schakelpunt voor te doen inzake de praktijk van budgettering binnen de publieke sector. Waar er tot voor kort er een tendens leek te zijn naar het koppelen van de hoogte van budgetten aan geleverde prestaties, wordt er nu weer teruggegrepen op meer klassieke manieren van budgetteren, te weten inputbudgettering. Dit artikel beschrijft de historische ontwikkelingen in dit kader en gaat in op de toekomst van budgettering binnen de publieke sector.