Jan Kees de Jager noemt zichzelf een ‘cfo 2.0’. Hij vindt zichzelf geen supercontroller of bean counter. Maar ‘iemand die zich ook bezighoudt met de – soms existentiële – vraag of we iets wel of niet moeten doen’. In die rol is de cfo meer ‘de sparringpartner van de ceo’. ‘Finance is en blijft een heel belangrijke hygiënefactor. Cijfers moeten accuraat zijn. Dus daar moet je als cfo voor zorgen, maar daarmee maak je als cfo niet meer het verschil’, zegt Jan Kees de Jager, cfo in de raad van bestuur van KPN, in Spotlight, het vaktechnisch bulletin van PwC Accountants.
In een gesprek met PwC-partner Arjan Brouwer kijkt de oud-minister van Financiën niet alleen naar de veranderende rol van cfo’s, maar ook naar die van accountants en belastingadviseurs. ‘Ook bij accountants zie ik verschuivingen. Meer dan vroeger entameren zij discussies in de boardrooms. Die beweging is echter minder groot. De delta is in die zin minder groot dan bij CFO’s. Bij accountants ligt de absolute focus wél op de cijfers en dat hoort ook bij hun taak.’
Andere blik op fiscaliteit
Over de belastingadviseur zegt De Jager: ‘Vroeger zat de belastingadviseur dicht tegen de advocaat aan. Hij of zij werd ingehuurd om ervoor te zorgen dat zijn of haar klant zo weinig mogelijk belasting betaalde. De belastingadviseur moet zich er rekenschap van geven dat de maatschappij en de politiek nu anders aankijken tegen fiscaliteit dan vroeger’.
Een optimale belastingstrategie
‘Maar ik vind dat de belastingadviseur niet dezelfde rol heeft als de registeraccountant, die een formele en publieke taak heeft. De belastingadviseur mag helpen bij het ontwikkelen van een optimale belastingstrategie. Hij of zij werkt in opdracht voor een bedrijf of organisatie. Hij is niet voor de helft in dienst van de Belastingdienst. Het is het recht van iedereen om de belastingpositie te optimaliseren. Particulieren doen dat ook door de hypotheekrenteaftrek of bijzondere ziektekosten in aftrek te nemen.’
