Jessica Belder is registeraccountant, controller bij Endemol Shine én Europees kampioen boksen. Een opmerkelijke combinatie. Wat is de volgende stap? Interview met een gedreven fi nancial. ‘Ik neem geen onverantwoorde risico’s. Ook niet in de ring.’
Zeker, ze is ambitieus. Anders had ze het nooit gered, de opleiding tot registeraccountant en een baan als controller combineren met een carrière als profbokser. Oktober 2016 beleefde ze haar finest hour. Tijdens het Ben Bril Memorial in theater Carré versloeg ze in tien ronden de Hongaarse Gabriëlla Busa, waardoor ze zich Europees kampioen in het superbantamgewicht mag noemen, het hoogst haalbare. Er zijn ook wereldtitels, alleen zijn er veel wereldbonden; daardoor zijn deze titels minder exclusief. Jessica is wel de enige Europees kampioen.
Zie ook: Mike van der Weerd, CFO Engie: ‘Alles zelf willen doen, zou naïef zijn’
Het behalen van de titel was groot nieuws. De Telegraaf, het Parool, AT5, RTL Live: allemaal wilden ze Jessica Belder. Een boksende registeraccountant die de Europese titel wint en dan ook nog eens een vrouw: daar moesten ze meer van weten. Belder genoot met volle teugen. Net als Raymond Joval, haar trainer en manager, zelf voormalig wereldkampioen. Jarenlang had ze er hard voor getraind. Ze had nauwelijks tijd voor sociale contacten en het huishouden. ‘Soms was ik zo afgepeigerd dat ik ’s avonds met moeite kon opstaan van de bank.’
Nadat ze haar studie als RA had voltooid, was ze er zelfs minder voor gaan werken. Met deelname aan de Olympische Spelen in Londen in 2012 als doel. ‘Ik werkte bij PwC in de audit-praktijk. In dat werk loopt weinig volgens planning. Dat kon ik niet goed met het boksen combineren. Ik ben daarom eerst minder gaan werken. Maar dat was ook niet echt de oplossing. In de controle is parttime werken bijna niet te doen. Daarom heb ik me laten overplaatsen naar de sectie vaktechniek. Daar werk je meer aan interne projecten. Dat ging beter.’
Om aan die Olympics te mogen meedoen, de eerste waar boksen voor vrouwen op het programma stond, moest ze zich eerst tijdens de WK in China kwalificeren. Een lastige opgave; ze behoorde niet tot de favorieten. ‘Wilde dit lukken, dan moest alles goed vallen.’ Het mislukte. Ze was er wel bij in Londen, maar dan samen met Nouchka Fontijn, haar vriendin, die zilver won in de klasse tot 75 kg.
Via bedrijfsleven een doorstart als profbokser
Misschien was het maar beter een punt achter haar bokscarrière te zetten, filosofeerde Belder. Dan kon ze zich weer voor de volle honderd procent op haar andere baan richten. Ze zegde PwC vaarwel. ‘Ik heb er een prachtige tijd gehad. Leuke collega’s, heel veel geleerd, iedere twee jaar promotie gemaakt, maar wilde ik verder als senior of partner, dan moest ik voor een specifieke business case kiezen. Ik had niet iets waar ik echt warm voor liep. Ja, sport, maar dat was te mager en bij PwC geen echt speerpunt.’
Uit de hand gelopen
Belder koos voor het bedrijfsleven. Ze vertrok naar USG People in Almere, waar ze aan de slag ging als financial controller en business controller. Leuk en gevarieerd werk. Een van de hoogtepunten: de maandelijkse business reviews met de Raad van Bestuur en directies van de werkmaatschappijen. ‘Dan bekijk je de zaak van twee kanten. Dat vond ik erg leerzaam.’ Bij gebrek aan een concreet doel belandde het boksen even op het tweede plan. Heel erg ging ze daaronder niet gebukt. Boksen was toch een beetje een uit de hand gelopen hobby: haar vader bokste, niet echt heel fanatiek, maar wel voldoende om Jessica enthousiast te maken. Al snel kwam er een nieuw doel. Daartoe geïnspireerd door Raymond Joval maakte ze een doorstart als profbokser. Haar nieuwe doel: de Europese proftitel veroveren in het superbantamgewicht, de klasse tot 55,3 kg.
Ze startte in 2013 en 2014 voorzichtig met telkens een partij. Die won ze. Tijdens het Ben Bril Memorial in 2015 veroverde ze de Nederlandse titel. Nadat ze vlak daarop vervolgens ook haar vijfde achtereenvolgende profpartij won, op knock out dit keer, belandde ze in de top tien van de Europese ranglijst. Die klassering bood haar de mogelijkheid om de Europees kampioen uit te dagen in een rechtstreeks duel. Die titel was echter vacant – de heersende Europees kampioene, een Française, was gestopt. In overleg met onder meer de Europese boksbond EBU werd bepaald dat Belder het tegen de Hongaarse Busa moest opnemen. Geen gemakkelijke klus – Busa kan rake klappen uitdelen. Ook zij had haar laatste partij gewonnen door haar tegenstandster knock out te slaan. De eerste rondes waren voor de Hongaarse. Maar vanaf de vijfde ronde domineerde Belder. Ze won op punten.
Gemengde gevoelens
Belder, naar eigen zeggen vooral een technische bokser, had haar ultieme doel, de Europese titel, bereikt. Ze kijkt er met gemengde gevoelens op terug. ‘Je bent de hele tijd met slechts een ding bezig: die titel. Daarom heb ik het volgehouden. Ik ben trots dat het is gelukt, maar word je er nu gelukkiger van? Nee. Het is niet écht een prachtige tijd. Je hebt een trainer, een manager, je zit in een team, maar uiteindelijk moet je er zoveel voor opofferen.’
Het boksen staat weer op een laag pitje. Ze heeft gelukkig weer tijd voor andere dingen, zoals een avondje naar de film, uit eten en op stap met haar hond, een Amerikaanse bulldog. Ze doet nog wel aan CrossFit, een intensieve trainingsvorm die gewichtheffen, atletiek en gymnastiek combineert en zou als een soort van afscheid nog best een keer een partij willen boksen, maar op dezelfde ‘Spartaanse’ manier doorleven om de titel te prolongeren, nee, daar past ze voor.
‘Het was de afgelopen jaren toch iedere dag om 6 uur eruit, van 7 tot 8 uur CrossFit, naar je werk, op de fiets boodschappen doen, weer trainen, eten, de hond uitlaten en om 22.15 uur naar bed. Terwijl het profboksen, zeker voor vrouwen, weinig oplevert. Sterker, er moest geld bij. Mannen kunnen ervan leven, maar ook voor hen is het geen vetpot. Dan moeten ze wel bij moeder op zolder wonen.’ Ook een stap terug naar de amateurs, om bijvoorbeeld alsnog mee te kunnen doen aan de Olympische Spelen – lastig, maar mogelijk – ziet ze niet zitten.
Belder is bijna 36 en merkte dat het trainen lichamelijk steeds meer van haar begon te vragen. Bovendien zou ze dan veel uren moeten maken bij de Boksbond op Papendal en aan toernooien moeten meedoen. Dan zouden weer al haar vrije dagen opgaan aan het boksen. Daar past ze voor.
Focus op carrière als financial
Ze focust zich nu op haar carrière als financial. Twee jaar geleden verruilde ze USG People voor Endemol Shine. Ze zit daar als een van de vier consolidation controllers, de afdeling waar alle cijfers van het gehele concern binnenkomen. Boeiend werk, vindt Belder. ‘We analyseren de binnengekomen cijfers, lossen eventuele consolidatieverschillen op, schrijven maandrapportages voor de directie en de board, buigen ons over ingewikkelde accounting vraagstukken en maken de jaarrekening.’
‘Genoeg gehaast’
Belder heeft het naar haar zin bij de televisieproducent. ‘Het is een leuke werkomgeving. Soms sta je zomaar ineens bij de koffieautomaat naast Janine van GTST.’ Ze zou graag doorgroeien naar senior managementniveau. Een managementfunctie heeft haar altijd al getrokken. ‘Na mijn studie aan de VU had ik twee doelen: registeraccountant en manager worden. Dat moest ook in deze volgorde. Het eerste doel heb ik behaald, op naar het tweede. Manager group controlling zou ik wel willen worden.’ Ze heeft er de nu de energie, tijd en papieren voor. ‘Ik maakte altijd mijn uren wel. Maar even wat langer blijven, daar had ik met al dat trainen geen tijd voor. Dan mis je toch iets. Ik kan me nu weer focussen.’ Heeft de consolidation controller nog hogere ambities? Financieel directeur? CFO? ‘Als de mogelijkheid zich aandient zou ik dat best willen. Maar ik doe alles stapje voor stapje. Zo heb ik het met het boksen ook gedaan. Misschien wil ik ook wel kinderen. Ik bedoel: ik heb me de afgelopen jaren genoeg gehaast.’
Een nieuwe studie of postacademische opleiding zit er wat Belder betreft voorlopig dan ook niet in. Ze vindt het leuk en belangrijk om zichzelf te blijven ontwikkelen en houdt haar kennis op peil met PE-opleidingen van de NBA, onder meer de IFRS-update en Business Combinations, over fusies en overnames. Een rechtenstudie zou ze ooit nog wel eens leuk vinden. Maar na haar accountancystudie aan de VU en de RA-opleiding, vindt ze het wel even genoeg.
Parallellen en verschillen
Zijn er grote verschillen of paralellen qua cultuur tussen het boksen en wereld van financiële professionals? Die zijn er zeker, vindt Belder. ‘De bokswereld is een echte mannenwereld. Direct, duidelijk en vol stevige ego’s. Ik kon me daar goed in staande houden. Ik ben met het boksen opgegroeid. Studeren was bij ons in de familie vrij uitzonderlijk.’ ‘Parallellen zijn er ook,’ vervolgt ze. ‘Er zijn bijvoorbeeld veel studenten die als recreant bij ons op de boksschool trainen.’ Maar die parallellen worden ook overdreven. ‘Sommige mensen zeggen: carrière maken als financial is ook topsport. Daar ben ik het niet mee eens. Topsport is toch echt wel iets anders, dat is een manier van leven. Regelmaat, goed eten en slapen zijn voor een topsporter existentieel, bij een gewone baan weegt dat minder zwaar. Doorzettingsvermogen, vastberadenheid en discipline zijn wel eigenschappen die je in beide disciplines nodig hebt.’
Over die eigenschappen beschikt Belder in ruime mate. Zeker wanneer ze een doel voor ogen heeft. ‘Anders doe je maar wat.’ Tegelijkertijd opereert ze bedachtzaam. ‘Ik neem geen onverantwoorde risico’s. Ook niet in de ring.’ Daar heeft ze veel baat bij. Ze is bijvoorbeeld nog nooit knock out gegaan. Een keer bijna, tijdens een wedstrijdje sparren tegen een mannelijke clubgenoot, een zwaargewicht, die haar per ongeluk vol raakte. ‘Toen stond ik even te trillen op mijn benen.’ En ze heeft een keer een bloedende wenkbrauw overgehouden aan een klap op haar hoofd. ‘Daar is het blij gebleven gelukkig.’
