Er zijn weinig Nederlandse bedrijven die de afgelopen decennia tot grotere hoogtes stegen dan technisch dienstverlener Imtech. En er zijn er nog minder die vervolgens harder de afgrond in vielen. De rise and fall van Imtech is onder CFO’s, beleggers en boekhouders dan ook een van de meest besproken onderwerpen van de laatste jaren. En met goede reden.
Vraag beursvolgers naar het grootste Nederlandse financieel drama van de afgelopen jaren en een dikke meerderheid zal waarschijnlijk Imtech noemen. De technische dienstverlener uit Gouda was tot begin 2013 het grote voorbeeld op het Damrak dankzij hoge winsten, innovatieve technieken en bovenal een groeicurve die zijn weerga niet kende. Met op het hoogtepunt een omzet van 5 miljard dollar en zo’n 26.000 werknemers op de loonlijst.
Zie ook: Integriteit is voor mannen met ballen
Maar de rijzende beursster werd al snel een vallende ster toen er bij de bouw van een pretpark in Polen van alles mis bleek te zijn met de boekhouding. Handige managers hadden de omzet van het nog te bouwen paradijs opgepompt tot grote hoogten. Uiteindelijk zou het met een kostprijs van 680 miljoen euro Imtechs grootste order ooit moeten worden. Maar de kroon op het werk van topman René van der Bruggen bleek een doornkrans en het begin van het einde voor Imtech.
Gang van zaken
Toen er in Gouda onraad werd geroken volgde een onderzoek naar de gang van zaken in Polen. Imtechs Duitse tak was verantwoordelijk voor het Poolse avontuur dat het bedrijf uiteindelijk een kostenpost van zo’n 100 miljoen euro opleverde. Uit het onderzoek bleek bovendien dat de Poolse misstap niet op zichzelf stond. In Duitsland vielen meer lijken uit de kast. En later ook bij Imtech in andere landen. Met als gevolg dat het bedrijf uiteindelijk ruim 300 miljoen euro moest afschrijven vanwege frauduleuze projecten. En daarna begonnen de dominosteentjes pas echt rap te vallen. Want de megastrop had direct gevolgen voor de financiële levensvatbaarheid van het bedrijf dat zich genoodzaakt zag om vanwege de oplopende verliezen een claimemissie ter waarde van een half miljard euro af te kondigen.
Het aandeel Imtech kelderde. Kostte een stuk van het bedrijf eind 2012 nog zo’n 150 euro, na de emissie in 2014 kwam de koers niet meer boven een tientje uit. Topmannen vertrokken en puinruimers werden aangesteld om te redden wat er te redden viel. Het ging ten koste van honderden banen en de gehele ICT-divisie werd van de hand gedaan. Maar veel baat had de rigoureuze snoei-operatie niet. Het bedrijf was het vertrouwen verloren en opdrachten bleven uit.
Geen vingers meer branden
Toen uiteindelijk het gewenste herstel te langzaam ging en er opnieuw een miljoeneninjectie nodig was om aan de verplichtingen te voldoen, wilden ook de banken hun vingers niet meer branden aan de gewezen groeibriljant. Het duurde niet lang of de Duitse tak vroeg het faillissement aan en het aandeel Imtech was verworden tot een pennystock. In augustus 2015 viel het doek en vroeg het moederbedrijf uitstel van betaling aan. Slechts 48 uur later volgde ook het faillissement. De beurslieveling was van zijn voetstuk gevallen.
MILJOENENBOETE VOOR TOPMANNEN IMTECH VERSCHEURD
Als gevolg van de fraude en het daarop volgende faillissement bij Imtech werden CEO René van der Bruggen en CFO Boudewijn Gerner door de Autoriteit Financiële Markten (AFM) veroordeeld tot het betalen van een miljoenenboete. Beide heren konden een acceptgiro van in totaal 2,35 miljoen euro op hun deurmat verwachten. Het duo had de aandeelhouders beter moeten informeren over de financiering van het Poolse pretpark, stelde de AFM. Maar de boete konden de mannen uiteindelijk verscheuren. De rechter vond dat het niet bewezen was dat de top van het bedrijf op de hoogte was van alle problemen in Polen en verwees de boetes dan ook naar de prullenmand.
Faillissement
Ook accountantskantoor KPMG kreeg een boete opgelegd door de AFM. De boekhouder van de failliete onderneming werd verweten dat ze onvoldoende toezicht had gehouden in 2011 en kreeg daarom een boete van 1,25 miljoen euro. De VEB, de Vereniging Effectenbezitters, wilde bovendien dat de AFM ook eens naar de controle op de jaarrekening van 2014 zou kijken. Die werd immers begin 2015 door KPMG goedgekeurd, terwijl slechts een half jaartje later het faillissement een feit was. Ook de curatoren van Imtech waren niet te spreken over KPMG en sleepten de accountants voor het gerecht, omdat er te weinig financiële informatie zou worden overgedragen. De afhandeling van het faillissement van Imtech door de curatoren loopt ondertussen nog steeds.
